- today
- perm_identity Aldona Bielska
- label Wychowanie i rozwój dziecka
- favorite 0 polubień
- remove_red_eye 347 odwiedzin
- comment 0 komentarzy
Każdy dorosły zna doskonale ten problem: stres, który przytłacza, nie pozwala w pełni cieszyć się chwilą i powoduje, że świat rysuje się w ciemnych barwach. Często pamiętają jeszcze stres, który odczuwali we własnym dzieciństwie, ale z niewiadomych przyczyn, kiedy zostają rodzicami, decydują się nie zauważać lub ignorować go u swoich dzieci. Najczęściej nie wynika to ze złych intencji, ale po prostu z faktu, iż sami uginają się pod jego ciężarem, dlatego nie chcą brać na swoje barki jeszcze problemów swoich dzieci. Jednak takie podejście to pułapka. Dzieci pozostawione same ze stresem, nie potrafią sobie z nim poradzić, a przewlekły stres może prowadzić do trudności w nauce, a w gorszych przypadkach do powstania poważnych problemów zdrowotnych. W tym wpisie poradzimy Ci, co możesz zrobić, żeby pomóc swojemu dziecku uporać się ze stresem!
Jakie są najczęstsze źródła stresu u dzieci?
Do najpowszechniejszych źródeł stresu u dzieci, czyli tzw. stresorów, zaliczyć można:
• szkołę,
• kłótnie pomiędzy rodzicami,
• rozwód rodziców,,
• śmierć bliskiej osoby,
• konflikty z rówieśnikami,
• przeprowadzki,
• konieczność odnalezienia się w nowej grupie rówieśniczej,
• samodzielne zasypianie,
• przebywanie w ciemnym pokoju,
• presja społeczna i kulturowa (np. w kwestii lepszych wyników w nauce czy posiadania idealnej figury).
Niezależnie od tego, co dokładnie jest przyczyną stresu u Twojego dziecka, nigdy nie należy tego bagatelizować czy porównywać go do innych dzieci, które nie boją się takich wydarzeń czy sytuacji. Jeśli zaczniesz to robić, maluch będzie czuł się osamotniony i niewystarczająco dobry, co tylko dodatkowo pogłębi poczucie lęku. Zawsze uważnie i spokojnie rozmawiaj z dzieckiem o wydarzeniach z danego dnia, które sprawiły, że poczuło się zaniepokojone lub przestraszone, starając się zrozumieć jego emocje.
Jak objawia się stres u dzieci?
Jeżeli zastanawiasz się, po czym można rozpoznać, że Twoje dziecko żyje w stresie, śpieszymy z odpowiedzią. Objawami stresu u dzieci są najczęściej:
• bóle brzucha lub głowy,
• problemy ze snem,
• rozwolnienia,
• zaparcia,
• mdłości.
Jeśli nie zaczniesz działać, chwilowy stres może przekształcić się w stres przewlekły. Jego konsekwencje dla dziecka mogą być bardzo dotkliwe, gdyż dotyczą m.in. zaburzeń odżywiania, wycofywania się z kontaktów z rówieśnikami, problemów z koncentracją i snem, pogorszenia ocen czy niskiej samooceny. Dzieci zestresowane są więc mniej pewne siebie, a co za tym idzie, nie czerpią ze swojego życia przyjemności.
Jak pomóc dziecku ze stresem?
Najskuteczniejszą metodą nauki radzenia sobie ze stresem jest trening uważności. Dzięki niemu dziecko nauczy się koncentrować na chwili teraźniejszej, odcinając się od myśli, które wywołują lęk. Taki trening najlepiej zacząć od siebie. Spędzając czas z dzieckiem, odłóż smartphone, nie oglądaj telewizji czy nie słuchaj radia. Bądź całkowicie do jego dyspozycji i słuchaj tego, o czym opowiada. Pamiętaj, że Twoje zachowanie jest naśladowane przez dziecko, więc bezpośrednio kształtuje jego wzorce zachowań. Warto dodać, że rodzic ćwiczący swoją uważność jest spokojniejszy i bardziej zrelaksowany, dzięki czemu zapewnia dziecku poczucie stabilności i wsparcia. Takie warunki sprzyjają redukcji stresu. Ponadto uważność pomaga sprawnie radzić sobie z napięciami oraz negatywnymi emocjami.
Warto rozwijać w dziecku także inteligencję emocjonalną, na którą składają się takie umiejętności jak: rozpoznawanie, regulowanie, rozumienie i wyrażanie emocji. Może w tym pomóc np. gra edukacyjna Co za emocje!, która pomaga identyfikować i nazywać emocje zarówno swoje, jak i innych ludzi. Dziecko, które rozumie swoje reakcje i uczucia, zdecydowanie lepiej dogaduje się z rówieśnikami i nauczycielami. Lepiej też funkcjonuje w grupie oraz współpracuje z otoczeniem. Dzięki temu w jego życiu powstaje mniej napięć i rzadziej doświadcza potencjalnie stresujących sytuacji (np. konfliktów).
Kolejną godną uwagi umiejętnością, którą warto rozwijać u dzieci narażonych na stres, jest poczucie wdzięczności. Dzięki niej można budować pozytywne nastawienie do życia. Wdzięczność pomaga pojąć, że szczęście nie jest uzależnione od tego, ile i jakiej jakości rzeczy posiadają, ale pozwala skupić się na tym, co się już ma i w pełni to docenić. Dobrym pomysłem jest np. codzienna rozmowa przed snem o tym, co dobrego spotkało dziecko tego dnia. W taki sposób przekierowujemy negatywne myśli o jego przeżyciach na te pozytywne i je wzmacniamy. Warto pamiętać, że słowa i myśli kreują rzeczywistość. Dzięki odpowiedniemu ich używaniu można więc wybrnąć z wielu poważnych tarapatów psychicznych.
Jak okiełznać silne emocje i je regulować?
Podczas odczuwania stresu, kiedy dziecko doświadcza intensywnych emocji, powinno się przede wszystkim oddalić od bodźca, który ów stres wywołał. Warto zapoznać je z technikami głębokiego oddychania (wdech nosem i wydech ustami, przy czym wydech powinien trwać mniej więcej 2 razy dłużej niż wdech), które działają uspokajająco na układ nerwowy. Aby ograniczyć stres w życiu dziecka, należy również zadbać o regularną aktywność fizyczną oraz poszukać dla niego jakiegoś hobby. Warto także porozmawiać z nim o tym, że zamartwianie się, obwinianie siebie lub innych, myślenie życzeniowe czy też tłumienie emocji to błędne koło, które zamiast pomagać, tylko napędza karuzelę stresu.
Aldona Bielska - mama Jagny i Kaliny
-25%
Trudne emocje u dzieci. Jak wspólnie rozwiązywać problemy w...
Komentarze (0)